برنامه همکاری جامع ایران و چین حاوی چه مفاد و محتوایی نیست؟

به گزارش شبکه ، محتوای کامل این جزوه به شرح زیر است:

الف) جدول زمانی از شروع پروژه تا امضا:

۳ بهمن ۱۳۹۴:

-دیدار رئیس جمهور شی جین پینگ جمهوری خلق چین به تهران.

-جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین با صدور بیانیه ای سطح روابط دوجانبه را به “مشارکت استراتژیک جامع” ارتقا دادند.

-با توجه به پیشنهاد طرف ایرانی برای ایجاد روابط طولانی مدت با چین طی 25 سال ، طرفین بند 6 بیانیه تمایل خود را برای رایزنی و مذاکره برای نتیجه گیری سند همکاری بلند مدت ابراز داشتند.

-در دیدار با رئیس جمهور چین ، رهبر عالی گفت: “توافق ایران و چین برای یک رابطه استراتژیک 25 ساله کاملاً دقیق و هوشمندانه است.”

مارس 2016 – فوریه 2017: وزارت امور خارجه جلسات مختلفی را برای محاسبه اولویت ها ، پیش نویس ها و مقررات پیشنهادی در این سند برگزار کرده است ، با همکاری با وزارتخانه های مختلف و نهادهای داخلی.

23 مارس 2017: دکتر علی لاری جانی ، رئیس وقت شورای اسلامی ، به همراه وزیر امور خارجه ، رئیس اقتصاد و بانک مرکزی در یک سفر رسمی با رئیس جمهوری خلق چین دیدار کرد به چین. ، شی جین پینگ ، نهایی کردن پیش نویس سند. سال اعلام شده در آینده نزدیک

مارس 2017 – سپتامبر 2016: با اتمام مراحل بررسی داخلی سند ، پیش نویس سند توسط طرف ایرانی تکمیل شده و آماده ارائه به طرف چینی است.

24 سپتامبر 2009: دکتر ظریف در سفر رسمی خود به چین پیش نویس طرح همکاری همه جانبه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین را به وزیر امور خارجه چین تحویل داد.

آوریل 2016:

-طرف چینی رسماً نظر خود را درباره پیش نویس دریافتی از طرف ایرانی ابراز كرد.

-ارائه نظرات طرف چینی به آژانس های دولتی.

ژوئن 2016: پیش نویس و خلاصه وزارت امور خارجه از نظر آژانس های دولتی برای بررسی و تصمیم گیری به کابینه ارسال شد.

24 ژوئیه 2016: هیئت وزیران به وزارت امور خارجه اجازه داد مذاکرات را بر اساس خلاصه فوق الذکر پیش ببرد و یک برنامه همکاری جامع بین دو کشور را بر اساس منافع بلند مدت نهایی و امضا کند.

25 ژوئیه 2016: در یک وبینار برای وزرای خارجه جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین ، ایران دیر یا زود اعلامیه اصلاحیه طرف چینی در پیش نویس سند را اعلام کرد.

سپتامبر 2016: پیش نویس دوم سند از طرف ایرانی به طرف چینی تحویل داده شد.

10 اکتبر 2016: دکتر ظریف؛ وزیر امور خارجه در سفر رسمی خود به چین در مورد ابعاد مختلف سند و نحوه اقدام بحث و تبادل نظر کرد.

اواسط مارس 2016: طرف چینی نظرات خود را در مورد یک برنامه همکاری جامع با ایران منتشر کرد.

11 مارس 2017: هنگامی که پیش نویس برنامه همکاری جامع نهایی شد ، طرف چینی اعلام کرد که در سفر رسمی وزیر خارجه چین به ایران آماده امضای سند است.

مارس 2017: وزارت امور خارجه ارزیابی ها و پیشنهادهای لازم برای تصمیم گیری را به بالاترین مقامات کشور اطلاع داد

18 مارس 2017: هنگامی که وزیر امور خارجه چین رسما به ایران سفر کرد ، تصویب مقامات عالی کشور برای امضای برنامه همکاری 25 ساله جامع اعلام شد.

27 آوریل 1400: یک طرح جامع همکاری بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین به امضای وزرای خارجه هر دو کشور رسید.

ب) محتوا و محتوای برنامه همکاری جامع ایران و چین چیست؟

-این سند برای اجرای بند 6 بیانیه رئیس جمهور هر دو کشور و ارائه بستر مناسب با هدف بهبود روابط عملی در سطح یک مشارکت راهبردی جامع (منتشر شده در فوریه 2015) تهیه شده است. برای توسعه جامع همکاری.

-این سند یک برنامه جامع بلند مدت (25 ساله) از رویکرد مبتنی بر احترام متقابل و منافع برنده برای روابط دو جانبه ، منطقه ای و بین المللی است.

-دو تمدن آسیای باستان با سابقه ای طولانی و همکاری نزدیک در زمینه های تجاری ، اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی ، دفاعی و امنیتی بر سر نقشه راه ها و افق های روابط بلند مدت در زمینه های مختلف برای دستیابی به مشارکت های استراتژیک جامع و مشارکت های عملی توافق کرده اند. ترویج.

-آگاهی از مشترکات فرهنگی ، تقویت چند جانبه گرایی ، حمایت از حق دولتها برای برخورداری از حاکمیت برابر ، و تأکید بر منحصر به فرد بودن مدل توسعه از جمله مواردی است که در این سند ذکر شده است.

– اشتراک نظرات دو کشور در مورد بسیاری از موضوعات منطقه ای و بین المللی ، به ویژه مبارزه با یک جانبه گرایی ، زمینه های لازم برای گسترش همکاری های بین المللی بین ایران و چین را فراهم کرد.

-این مستندات برنامه است. سیاست ، استراتژی ، اقتصاد و فرهنگ با در نظر گرفتن زمینه های مختلف همکاری بین ایران و چین.

ب 1) برنامه همکاری جامع ایران و چین در سطح استراتژیک سیاسی به چه معناست؟

– طرفین ضمن ترویج مبادلات ، مشاوره و همکاری نزدیک را با موضوعات مرتبط و سازمانهای منطقه ای و بین المللی تقویت خواهند کرد.

-دو طرف همکاری در زیرساخت های دفاعی ، مقابله با تروریسم و ​​زمینه های مختلف دفاعی را تقویت خواهند کرد.

ب 2) برنامه همکاری جامع ایران و چین از نظر اقتصادی به چه معناست؟

مطابق توافق بین ایران و چین مبنی بر اینکه امکان همکاری فراتر از شرایط فعلی است ، ایران و چین همکاری های اقتصادی در پیوند ایران با زنجیره ارزش به ویژه با تکمیل زنجیره مکمل پردازش داخلی و تولید مشترک برای تأمین به بازار داخلی. هر دو کشور و کشورهای ثالث بر استفاده از پتانسیل ایران از جمله نیروی کار جوان و ماهر تأکید دارند.

-تاکید همکاری در زمینه های نفت ، صنعت ، معدن و حوزه های مرتبط با انرژی (انرژی ، انرژی های تجدید پذیر و غیره) بر اساس علاقه به توسعه پایدار ملی و توسعه محیط زیست.

-برای بهره مندی از مزایای ژئوپلیتیک و اقتصادی-اقتصادی بر مشارکت موثر ایران در ابتکارات یک به یک چین تأکید می کند.

-همکاری در زمینه های زیرساخت ، ارتباطات از راه دور (ریلی ، جاده ای ، بندری و هواپیمایی) ، ارتباطات از راه دور ، علم و فناوری ، آموزش و بهداشت مورد تأکید قرار گرفت.

-ما در حال بررسی راه هایی برای ارتقا cooperation همکاری بخش خصوصی با از بین بردن موانع همکاری هستیم.

در توسعه مناطق ویژه و آزاد تجاری و صنعتی ، از جمله سواحل مکران ، بر ارتقا banking بانکداری مالی ، تعرفه ها ، مقررات زدایی و همکاری و همچنین تقویت همکاری های غیر نفتی با تمرکز بر کشاورزی و دانشگاه تأکید شد.

ارتقا cooperation همکاری در زمینه سرمایه گذاری پروژه و تأمین مالی و همکاری اقتصادی.

ب.3) برنامه همکاری جامع ایران و چین در سطح فرهنگی به چه معناست؟

تأکید بر افزایش آگاهی متقابل از طریق تبادل عمومی (گردشگری) ، رسانه ها ، سازمان های غیر دولتی ، انجمن های دوستانه و همکاری دانشگاهی است.

-در این راستا ، طرفین برای تکمیل زیرساخت های لازم برای ارتقا cooperation همکاری های فرهنگی در زمینه های مختلف ، از جمله صنعت گردشگری ، سرمایه گذاری و حمایت در نظر گرفته اند.

ج) محتوای برنامه همکاری جامع ایران و چین چیست؟

-این سند برای صلح ، ثبات و توسعه منطقه ای و بین المللی تهیه شده است ، بنابراین با اشخاص ثالث اعتراض ندارد و در امور هیچ کشوری دخالت نمی کند.

-این سند فاقد توافق است زیرا نقشه راهی برای همکاری همه جانبه بین ایران و چین است.

از آنجا که در هیچ کجا سند کمی برای چشم انداز همکاری های اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی یا استراتژیک وجود ندارد ، این ارقام شامل ارقام خاصی مانند سرمایه گذاری ها یا منابع مالی و پولی را شامل نمی شود.

-این سند 25 ساله برای دیدن و پیگیری برنامه های همکاری جامع دو کشور در طولانی مدت نامگذاری شد. بدیهی است که مدت زمان اجرای هر قرارداد دو جانبه با پیش بینی های مندرج در خود قرارداد تعیین می شود.

-هیچ حقوق انحصاری وجود ندارد زیرا این سند هیچگونه انتقال یا انحصار متقابل یا یک جانبه مناطق را در نظر نمی گیرد.

-این سند مدیریت ، مدیریت یا بهره برداری از هر منطقه یا منطقه را مشخص نمی کند..

انتهای پیام