ادبیات
-
گوگل اسکولار، به عنوان یک موتور جستجوی قدرتمند و رایگان برای محتوای علمی، نمیتواند به معنای واقعی کلمه به عنوان یک مرجع کتابشناسی مستقل و قابل استناد در پژوهشهای دانشگاهی ذکر شود. در حالی که این ابزار، دسترسی بیسابقهای به مقالات، کتابها و پایاننامهها فراهم میآورد، ماهیت آن به عنوان یک فهرستکننده وب علمی، با پایگاههای داده کتابشناسی تخصصی و معتبر متفاوت است و محدودیتهای مشخصی در اعتبار، پایداری و گزینش محتوا دارد. در دنیای پژوهش و نگارش علمی، استناد صحیح و دقیق به منابع، ستون فقرات اعتبار یک اثر محسوب میشود. با گسترش روزافزون منابع اطلاعاتی و دسترسی آسان به آنها از طریق اینترنت، ابزارهایی مانند گوگل اسکولار (Google Scholar) به سرعت به بخشی جداییناپذیر از فرآیند جستجوی علمی تبدیل شدهاند. این موتور جستجو، به محققان امکان میدهد تا به میلیونها منبع علمی، از مقالات ژورنالها و کنفرانسها گرفته تا پایاننامهها و کتابها، دسترسی پیدا کنند. با این حال، سوال اساسی که اغلب در میان دانشجویان، پژوهشگران و اساتید مطرح میشود این است که آیا گوگل اسکولار را میتوان به عنوان یک مرجع کتابشناسی ذکر کرد؟ پاسخ به این سوال، نیازمند درک عمیقتر ماهیت، عملکرد، مزایا و محدودیتهای این ابزار است. در این مقاله، به بررسی جامع این موضوع …