وقتی صحبت از حشرات ناقل بیماری می شود، بسیاری از مردم به پشه ها و کنه های خون آشام فکر می کنند. در همین حال، یافته های جدید نشان می دهد که مگس خانگی (نام علمی Musca domestica) بیش از آنچه قبلا تصور می شد، تهدیدی برای سلامت انسان است. به گزارش ScienceAlert، مگس های خانگی در ابتدای روده خود عضوی به نام لایه شاخی دارند. این اندام غذا را قبل از هضم ذخیره می کند. این قسمت از مگس مکان مناسبی برای پنهان کردن میکروب ها و انگل ها محسوب می شود.
بیشتر بخوانید:
در بیشتر موارد، مگس پس از نشستن روی غذا، مقداری از محتویات لایه و برخی از آنزیم های گوارشی را استفراغ می کند. مگس ها با تجزیه غذا با آنزیم های گوارشی از طریق دهان بدون دندان و نی مانند غذا می خورند. علاوه بر آنزیم‌ها، ویروس‌ها و باکتری‌هایی که قبلاً از منابع غذایی دیگر مانند زخم، بزاق، مخاط یا مدفوع جمع‌آوری شده‌اند، پتانسیل برگشت مگس‌ها به غذا وجود دارد.
دانشمندان اخیراً به بررسی دقیق تری بر روی استفراغ مگس پرداختند تا در مورد آن اطلاعات بیشتری کسب کنند. جان استوفولانو، یکی از اعضای دانشگاه ماساچوست در آمهرست، حشره شناس و نویسنده این مقاله، در طول همه گیری کروناویروس، گفت: “سرایت؛ “عفونت های حیوانات و اپیدمی های انسانی همزمان” و این کتاب به او فرصتی داد تا در مورد این بیماری تحقیق کند. مطالعه مگس ها به من الهام بخشید
استوفولانو در حین بررسی مقاله متوجه شد که مگس خانگی که بیش از نیم قرن در مورد آن مطالعه می کرد، به عنوان یک ناقل بیماری تا حد زیادی نادیده گرفته شده بود. او می گوید: «من از دهه 1960، زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد بودم، در حال مطالعه در مورد مگس گزیدن بودم. به نظر من، مگس گزنده بیشتر نادیده گرفته شده است».
به گفته استوفولانو، مگس های خون آشام بیشترین توجه را به خود جلب کردند. اما باید به مگس هایی که در بین ما زندگی می کنند توجه کنیم. این به این دلیل است که آنها غذای انسان و حیواناتی را مصرف می کنند که در اشک، زخم و مدفوع آنها عوامل بیماری زا وجود دارد.
مگس ها اغلب جذب خاک می شوند، مانند حیوانات مرده یا مدفوع آنها، و گونه های گاز گرفته می توانند عوامل بیماری زا را از یک حیوان به حیوان دیگر منتقل کنند، شاید در حین مهاجرت از یک منطقه به منطقه دیگر. یک مطالعه جدید بیش از 200 عامل بیماری زا را در مگس های خانگی بالغ، از جمله چندین نوع باکتری، ویروس، کرم و قارچ شناسایی کرده است.
در سال 2020، محققان نشان دادند که مگس‌های خانگی توانایی حمل ویروس SARS-CoV-2 (عامل بیماری کووید-19) را دارند و می‌توانند به طور مکانیکی ویروس را از طریق پاها و بال‌های خود در آزمایش‌های ویژه در آزمایشگاه منتقل کنند. تنظیم . ، یا دهان را به میزبان جدید منتقل کنید.
دانشمندان می گویند نگرانی آنها به انتقال مکانیکی ویروس محدود نمی شود. تحقیقات دهه 1990 نشان داد که باکتری E. coli می تواند در داخل یا خارج از دهان مگس خانگی تکثیر شود. برخی از سویه های E.coli باعث مسمومیت غذایی و اسهال می شوند. جان استوفولانو می‌گوید دلیل اصلی این است که مگس‌ها به طور مداوم محتویات سینی را در حین تغذیه و نظافت تخلیه می‌کنند (در حالی که کرم‌ها استفراغ خود را به تمام بدن خود می‌مالند).
مطالعه دیگری در سال 2021 نشان داد که مگس خانگی آلوده به باکتری کلامیدیا تراکوماتیس می تواند این پاتوژن را تا 24 ساعت در رختخواب نگه دارد. 24 ساعت برای مگس ها زمان زیادی است و این حشره می تواند به راحتی کلامیدیا تراکوماتیس را به میزبان جدید منتقل کند. مطالعه دیگری نشان داد که پاتوژن ها می توانند حداقل چهار روز در لایه شاخی بدن باقی بمانند.
همانطور که دانشمندان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مگس خانگی تلاش می کنند، به یاد داشته باشید که خطر بیماری ناشی از مگس زیاد نیست مگر اینکه غذا برای مدت طولانی در بیرون رها شود. در نتیجه یک مطالعه علمی در سال 2015، کامرون وب، حشره شناس در دانشگاه سیدنی، نوشت: با این حال، بعید است که مگس هایی که روی غذا می نشینند، افراد سالم عادی را بیمار کند.»
تا به امروز، اکثر مطالعاتی که مگس ها را از نظر عوامل بیماری زا بررسی می کنند، دقیقا مشخص نکرده اند که کدام قسمت های بدن این حشره مورد بررسی قرار گرفته است. جان استوفولانو توصیه می کند که محققان مطالعات چینه شناسی را انجام دهند. زیرا حاوی مایع بیشتری در برابر میکروارگانیسم ها و انگل ها می باشد.
محققان باید توجه داشته باشند که برخی از گونه های مگس دارای لایه های بزرگ تری هستند. بنابراین می تواند عوامل بیماری زا بیشتری را حمل کند. استوفولانو گفت: “این چیزهای کوچک هستند که باعث ایجاد مشکل می شوند. سلامتی ما بستگی به توجه بیشتر به مگس هایی دارد که با ما زندگی می کنند.”
5858