بایدن در قحطی غزه دست دارد
جو بایدن و دولت او به همدستی در ایجاد قحطی در غزه با عدم اقدام کافی با وجود هشدارهای مکرر کارشناسان و آژانس‌های امدادی متهم هستند.
به گزارش شبکه، بر اساس مصاحبه‌های صورت گرفته از کارمندان و مقام‌های وزارت خارجه و آژانس آمریکایی برای توسعه بین‌الملل به همراه آژانس‌های کمک رسان در غزه و اسناد مربوطه توسط روزنامه ایندیپندنت، مشخص شده که واشنگتن به درخواست‌ها برای استفاده از قدرت نفوذش در متقاعد کردن تل‌آویو برای اجازه دادن ورود کمک‌های کافی بشردوستانه به غزه با هدف توقف قحطی در این باریکه، بی اعتنایی کرده یا آنها را نادیده گرفته است.
مقام‌های سابق می‌گویند، ایالات متحده همچنین با ممانعت از تلاش‌های بین‌المللی برای برقراری آتش‌بس یا کاهش بحران، پوشش دیپلماتیک برای تل‌آویو فراهم کرد تا شرایط قحطی را ایجاد کند و ارسال کمک‌ها را تقریبا غیرممکن سازد.
«جاش پال»، از مقام‌های سابق وزارت خارجه آمریکا که در اعتراض به حمایت این کشور از رژیم صهیونیستی استعفا کرد، به ایندیپندنت گفت: « این فقط چشم بستن بر قحطی ساخت دست بشر نیست، بلکه همدستی مستقیم است.»
رژیم صهیونیستی قویا انکار کرده که بحران گرسنگی در غزه وجود دارد یا اینکه ارسال کمک‌ها محدود شده است. بر اساس اعلام دیده‌بان حقوق بشر، دستکم ۳۲ نفر شامل ۲۸ کودک در غزه به دلیل کمبود آب و سوءتغذیه جان باختند.
اگر بایدن نسبت به نگرانی‌هایی که به صورت علنی و خصوصی به اشتراک گذاشته می‌شد، واکنش قاطع‌تر نشان می‌داد، ممکن بود از مرگ آن کودکان و احتمالا تعداد بیشتری از آنها جلوگیری شود.
به گفته این مقام‌ها، از زمان اعلام اولین علائم هشداردهنده در ماه دسامبر، فشار شدید ایالات متحده بر تل‌آویو برای باز کردن گذرگاه‌های زمینی بیشتر و ارسال کمک‌ها به غزه می‌توانست مانع از وقوع بحران شود. اما بایدن از مشروط کردن کمک نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی خودداری کرد.
بجای اینها، واشنگتن روشی نامناسب را در پیش گرفت که شامل انداختن بسته‌های غذایی از طریق هواپیما بر سر مردم و ایجاد یک اسکله موقت می‌شود. اکنون به گفته برنامه جهانی غذا، ۳۰۰ هزار نفر در شمال غزه با یک قحطی تمام عیار روبرو شده‌اند و ۲.۳ میلیون نفر هم سطحی فاجعه آمیز از گرسنگی را تجربه می‌کنند.
سطح مخالفت در سازمان دولتی امدادی ایالات متحده که مسئول اداره کمک‌های خارجی غیرنظامی و مبارزه با گرسنگی جهانی است، بی سابقه بوده است.
حداقل ۱۹ یادداشت نارضایتی داخلی از زمان آغاز جنگ توسط کارکنان USAID در انتقاد از حمایت ایالات متحده از جنگ در غزه ارسال شده است.
در یک یادداشت نارضایتی جمعی داخلی که در ماه جاری میلادی توسط بسیاری از کارمندان USAID تهیه شد، کارکنان، این آژانس و بایدن را به دلیل «عدم رعایت اصول بشردوستانه بین المللی و پایبندی به ماموریت خود برای نجات جانها» مورد حمله قرار دادند.
در پیش‌نویس این یادداشت از دولت خواسته شده تا فشاری را برای پایان دادن به محاصره غزه که باعث این قحطی شده، وارد کند.
«جرمی کانیندک»، کارمند ارشد USAID گفت: « ایالات متحده هم حمایت نظامی و هم دیپلماتیک را فراهم کرده است که قحطی را در غزه به وجود آورد.»
این تحقیق که توسط ایندیپندنت انجام شده است، ناکامی‌های مکرر دولت بایدن در اقدام قاطعانه در پاسخ به چندین ماه هشدار درباره قحطی قریب‌الوقوع است. این ناکامی‌ها تا امروز ادامه دارد.
کودکان غزه در معرض بیشترین خطر هستند
قحطی اول جان جوانترین‌ها را می‌گیرد. امروزه در غزه، بسیاری از مادران نمی‌توانند شیر مورد نیاز برای تغذیه نوزادان خود را تامین کنند، زیرا آنها غذای کافی برای خوردن ندارند. مردم ناامید از هر گونه رزق و روزی به خوردن خوراک حیوانات و جوشاندن علف متوسل می‌شوند. بسیاری از خانواده‌ها با یک وعده غذایی در روز زندگی می‌کنند.
«آرویند داس»، رهبر تیم بحران غزه در کمیته بین‌المللی نجات که ماه‌ها در غزه سپری کرده، توضیح داد که با گذشت ماه‌ها شاهد کودکانی با سوءتغذیه شدیدتر است.
او گفت: «دیگر دیدن کودکان و زنانی که پوست و استخوان شده‌اند، عادی شده است. من کودکانی را دیده‌ام که در راهروها نشسته‌اند، نوزادانی بدون غذا، آب آشامیدنی مناسب و هیچ چیز. من چنین سوءتغذیه شدیدی را حتی در سودان، سودان جنوبی و سوریه هم ندیده‌ام.»
این قحطی مرگبار در روزهای اول جنگ پیش بینی شده بود. پاسخ رژیم صهیونیستی به عملیات طوفان الاقصی با محاصره فلج کننده‌ای که توسط یوآو گالانت، وزیر جنگ این رژیم اعلام شد، آغاز شده است.
او ۹ اکتبر گذشته میلادی گفت: «ما یک محاصره کامل اعمال می‌کنیم. نه برق و نه آب و نه غذا و نه سوخت. همه چیز را متوقف می‌کنیم.»
و این صحبت‌ها، به واقعیت بدل شده است.
رژیم صهیونیستی وحشیانه‌ترین بمباران خود و محاصره فلج کننده غزه را در تلافی عملیات طوفان الاقصی آغاز کرد. از آن زمان به بعد مقامات فلسطینی می‌گویند که حملات دست کم ۳۵ هزار کشته برجای گذاشته است که بیشتر آنها زن و کودک هستند.
رژیم صهیونیستی از همان روزهای اول ارسال کمک به نوار را به شدت محدود کرد. مقامات سازمان ملل و آژانس‌های امدادی به ایندیپندنت گفتند که بازرسی‌های جامع کامیون‌ها، محدودیت سیستمی تحویل و امتناع خودسرانه از ورود اقلام «دو منظوره» مانند کامیون‌ها و تجهیزاتی که اسرائیل می‌گوید، می‌تواند توسط حماس در جنگ استفاده شود، گرسنگی و بحران قحطی را در غزه تشدید کرده است.
مصاحبه با بیش از ۱۲ مقام سازمان ملل، امدادگران و دیپلمات‌هایی که کمک‌ها به غزه را هماهنگ می‌کنند، همچنین نشان داد که محدودیت‌هایی برای ارسال کمک‌ها در باریکه وجود دارد و فشار بر شمال نوار غزه را افزایش می‌دهد. جنگ شدید و ناامنی عمومی در سراسر نوار غزه همگی به کندی ارسال کمک‌ها دامن زده‌اند.
حدود دو سوم جمعیت غزه قبل از جنگ به کمک‌های غذایی وابسته بودند و روزانه بیش از ۵۰۰ کامیون از جمله سوخت وارد این منطقه می‌شدند. بین ۷ اکتبر تا پایان فوریه، میانگین تعداد کامیون‌های وارد شده به ۹۰ کامیون در روز کاهش یافت که کاهش ۸۲ درصدی محسوب می‌شود.
رژیم صهیونیستی به شدت وجود بحران گرسنگی در غزه یا محدود کردن کمک‌ها را تکذیب می‌کند. واحد وزارت جنگ که وظیفه هماهنگی با فلسطینی‌ها را بر عهده دارد، موسوم به «هماهنگی فعالیت‌های دولتی» بارها به ایندیپندنت گفته که «هیچ محدودیتی» برای میزان کمک‌های ارسالی به غزه وجود ندارد و آنها «فعالانه» آن را تسهیل می‌کنند.
زیرساخت‌های حیاتی لازم برای تولید مواد غذایی نیز در اثر بمباران از بین رفته است. در ۱۵ نوامبر، آخرین آسیاب گندم غزه بمباران شد و از کار افتاد؛ این بدان معنا بود که دیگر هیچ آرد و نانی وجود نداشت، بجز آنچه سازمان‌های خارجی می‌توانستند وارد کنند.
هشدارها آغاز شد
تلفات بمباران‌های اسرائیلی در غزه به سرعت به هزاران نفر رسید اما خطر گرسنگی در پی آن مطرح شد.
تا دسامبر، دو نهاد بین‌المللی که توسط کشورها در سراسر جهان برای تعیین زمان وقوع قحطی استفاده می‌شد یعنی «طبقه‌بندی مرحله امنیت غذایی یکپارچه» و «شبکه سیستم‌های هشدار اولیه قحطی» به یک نتیجه رسیده بودند؛ قحطی قریب‌الوقوع بود و بیش از یک میلیون نفر را تهدید می‌کرد.
کانینداک، که به مدت سه سال ریاست دفتر کمک‌های خارجی در بلایای طبیعی USAID را بر عهده داشت، گفت که این هشدارها باید کاخ سفید را مجبور به اقدام فوری می‌کرد. اگر همین شرایط در اکثر کشورهای جهان وجود داشت، حتما چنین اقدامی صورت می‌گرفت. اما ایالات متحده سرسختانه از انجام هر کاری که مانع تلاش‌های جنگی اسرائیل شود، امتناع کرده بود.
وی به ایندیپندنت گفت: «وقتی هشدارها به آستانه خطر برسند، باید اقدامی فوری و عاجل صورت بگیرد که شامل ارسال کمک و اقدامات دیپلماتیک است. اما دولت بایدن اصلا به روی خودش نیاورد.»
سخنگویان دولت بایدن، در پاسخ به سوالات ایندیپندنت، مرتبا درخواست‌های مکرر بایدن از دولت اسرائیل برای باز کردن گذرگاه‌های بیشتر برای کمک‌ها را برجسته می‌کنند و به افزایش موقت کامیون‌های کمک‌رسانی که وارد غزه می‌شوند به عنوان دلیلی بر اثربخشی حرف‌های رئیس جمهور آمریکا اشاره کرده‌اند.
آنچه که آنها نگفتند این حقیقت است که این کمک‌ها اصلا برای پاسخ به این بحران بزرگ مناسب و کافی نیستند. گرسنگی همچنان دارد گسترش می‌یابد و هنوز هم کاخ سفید از استفاده از اهرم فشار خود با تهدید به مشروط کردن ارسال کمک‌های نظامی به رژیم صهیونیستی طفره می‌رود.
کانینداک ادامه داد: «پشت صحنه دولت بایدنی قرار دارد که اسرائیل را به سمت بازگشایی گذرگاه‌ها سوق می‌دهد اما در عین حال همچنان به اسرائیل کمک نظامی می‌کند.»
اسناد داخلی USAID که توسط ایندیپندنت مشاهده شد، نشان داد که کارکنان نگرانی‌های خود را در مورد عدم اقدام زنجیره‌ای به سامانتا پاور، مدیر این آژانس و دیگر مقام‌های ارشد در قالب نامه‌ها و یادداشت‌های داخلی منتقل می‌کردند که البته این یادداشت‌ها بی فایده بوده است.
تا اواسط ژانویه، آژانس‌های امدادی در غزه درخواست‌های ناامیدانه‌ای را برای آتش‌بس بشردوستانه صادر کردند تا بتوان به این طریق مواد غذایی را تحویل مردم در غزه داد. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد نیز گزارش داد که ۳۷۸ هزار نفر در غزه با سطوح فاجعه بار گرسنگی روبرو هستند و همه ۲.۲ میلیون نفر در غزه با ناامنی حاد غذایی مواجهند.
مایکل رایان، مدیر امور اضطراری بهداشت جهان نیز در یک نشست خبرید ر ۳۱ ژانویه گفته بود: «اینجا جمعیتی داریم که از گرسنگی و قحطی در معرض خطر مرگ هستند. اینجا مردمی هستند که دارند به آستانه مرگ می‌روند.»
آنروا قدرت عملکرد خود را از دست داد
با ادامه جنگ، گرسنگی در ماه بعد به سرعت گسترش یافت. در ۲۷ فوریه، سه مقام ارشد سازمان ملل متحد به شورای امنیت گفتند که حداقل ۵۷۶ هزار نفر اکنون «یک قدم با قحطی» فاصله دارند.
مدیر دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد نیز گفت: «متاسفانه با توجه به این تصاویر وحشتناکی که امروزه شاهدش هستیم، احتمال بدتر شدن و وخیم‌تر شدن وضعیت در غزه وجود دارد.»
یک راه حل ساده
با توجه به وضعیت بشری در غزه، راه حل این مشکل ساده است؛ یک آتش بس که بتوان کمک‌های غذایی و دیگر کمک‌های مورد نیاز را به باریکه وارد کرد تا به این وسیله از یک قحطی جلوگیری شود.
اما تلاش‌هایی برای برقراری آتش بس در غزه در شورای امنیت سازمان ملل توسط آمریکا و از جانب تل‌آویو گرفته شده است.
لیندا توماس گیرینفیلد، سفیر آمریکا در شورای امنیت با توجیه سومین وتوی این تلاش در ۲۰ فوریه، گفت که آتش بسی فوری مذاکرات چندجانبه برای میانجی گری یک وقفه در جنگ و آزادی اسرای اسرائیلی را به مخاطره می‌اندازد.
در نبود یک آتش بس گسترده، گروه‌های حقوق بشری از بایدن خواستند تا از قدرت نفوذ خود برای فشار بر تل‌آویو به منظور اجازه دادن فوری ارسال کمک‌ها به غزه که مورد نیاز برای توقف قحطی است، استفاده کند. اما بایدن لجوجانه حتی این پیشنهاد مشروط کردن کمک‌ها به اسرائیل را رد کرد.
«یان اگلند»، دبیرکل شورای آوارگان نروژ که یک گروه حقوق بشری با ده‌ها نیرو در غزه است، گفت که نامه‌ای به وزیر خارجه آمریکا در اکتبر نوشت و به وی تاکید کرد تا یک هیات ناظر بین‌المللی در مرزهای غزه ایجاد کند تا روند ارسال کمک‌ها را تسهیل کند بجای آنکه این رویه را در اختیار اسرائیلی‌ها بگذارد اما درخواست او به جایی نرسید.
اگلند گفت، زمانی که سران اسرائیل تهدید به تخریب گسترده در روزهای اول پس از حمله حماس کردند، ایالات متحده باید می‌دانست که چه اتفاقی برای غزه می‌افتد.
تصمیم نهایی بایدن
دوم آوریل گروهی از اعضای آشپزخانه مرکزی جهانی در پی سه حمله پهپادی رژیم صهیونیستی در غزه کشته شدند. این گروه اعلام کرد اعضایش در حالی که با خودرویی با لوگوی این نهاد بین‌المللی در جاده بودند، هدف قرار گرفتند.
«خوزه آندرس»، موسس این نهاد بین‌المللی چند روز پس از کشته شدن اعضای این گروه در مقاله‌ای برای نیویورک تایمز نوشت: این حمله نتیجه مستقیم سیاستی است که جلوی ارسال کمک‌های غذایی را گرفته و در عین حال، اسرائیل را به مسدود کردن ارسال کمک‌های غذایی و دارویی برای غیرنظامیان متهم کرد.
واکنش کاخ سفید اما این بار متفاوت بود. آندرس، دوست بایدن است و چهره‌ای مشهور در واشنگتن دی.سی. برای نخستین بار از زمان آغاز درگیری در غزه، بایدن این مساله را مطرح کرد که آمریکا شاید باید حمایتش از اسرائیل را متوقف کند اگر که تل‌آویو فورا اقداماتی جدی در راستای حفاظت از جان غیرنظامیان انجام ندهد.
بایدن در تماسی تلفنی با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی دو روز پس از کشته شدن اعضای آشپزخانه مرکزی جهانی، این را گفت که اسرائیل باید یکسری اقدامات شفاف، ویژه و قاطع را برای رسیدگی به مساله تلفات غیرنظامیان انجام دهد.
رژیم صهیونیستی هم فورا سه کریدور بشردوستانه را به سمت غزه باز کرد که شامل گذرگاه «ارز» در شمال این باریکه است.
اما هنوز درخواست‌ها از سوی سازمان‌های کمک رسان هشدار دهنده بود. دیده‌بان حقوق بشر در گزارش خود در ۹ آوریل، رژیم صهیونیستی را به «تداوم ارتکاب جنایات جنگی مجازات دسته جمعی، ممانعت عمدی در کمک‌های بشردوستانه و استفاده از گرسنگی دادن غیرنظامیان به عنوان سلاح جنگی» متهم کرد.
در سندی که توسط مقامات آژانس USAID تهیه شد و در اوایل آوریل در هافینگتون پست فاش شد، آمده است که «آستانه حمایت از تصمیم قحطی احتمالا قبلا رد شده است» و سطح گرسنگی و سوء تغذیه در غزه «در تاریخ مدرن بی‌سابقه است.»
در یادداشت جداگانه‌ای که توسط مقام های USAID به بلینکن داده شد، مشخص شد که اسرائیل شاید الزامات کاخ سفید درباره کمک نظامی آمریکا را نقض کرده باشد.
سازمان ملل بارها گفته که تا زمان اعلام رسمی قحطی، برای جلوگیری از مرگ هزاران نفر دیر خواهد بود. این اعلامیه مستلزم مجموعه‌ای دقیق از داده‌ها است که تا زمانی که دسترسی به شمال غزه به دلیل درگیری‌ها وجود ندارد، امکان‌پذیر نیست.
بر اسا آمارهای سازمان ملل، بیش از نیمی از جمعیت غزه یعنی ۱.۱ میلیون نفر با ناامنی جدی غذایی روبرو هستند. این آمار، بیانگر بالاترین جمعیتی است که تاکنون در سطح جهانی ثبت شده است. از هر سه کودک، یکی زیر دو سال با سوءتغذیه جدی دست و پنجه نرم می‌کند.
البته اوضاع از این هم بدتر است.
رژیم صهیونیستی به رفح هم حمله کرده که آخرین مامن مردم غزه است و بیش از یک میلیون نفر آواره در آن ساکن هستند.
در میان این افراد، ۶۰۰ هزار کودک است که در چادر یا در ساختمان‌های مملو از جمعیت یا حیاط بیمارستان‌ها ساکن هستند.
یکی از کارمندان USAID که خواست نامش فاش نشود، به ایندیپدنت گفت: «فکر می‌کنم آمریکا در ایجاد شرایط منتهی به قحطی در غزه دست دارد. این فقط به اقدامات ناکافی واشنگتن مربوط نمی‌شود مسئولیت ما در این باره خیلی بیشتر است.»
انتهای پیام