این وزیر ۱۱ سال و ۴۷ روز از وطن دور بود

به گزارش شبکه، روزنامه «جوان» گزارش داد که در 9 آبان 1359 (برخی منابع به 13 آبان اشاره کرده اند) اقدام به بازدید از پالایشگاه آبادان که در مسیر ماهشهر – آبادان به تصرف دشمن درآمده بود. در آن زمان آبادان محل تلاقی تصرف و مقاومت بود و هیچکس دقیقاً نمی دانست که دشمن تا کجا پیشروی کرده است.

تهران – کنیاباد

24 خرداد 1359 برای محله کنی آباد یک روز عادی بود اما برای خانواده تونگویا نه. در این روز مردی به نام محمد جواد به جمع جمعیت این خانواده اضافه شد. این بچه باهوش که در سال 54 در دانشکده نفت آبادان ثبت نام کرد، سرنوشت عجیبی داشت. وی در 3 آنلاین 1359، چهار روز پس از آغاز جنگ، سمت وزیر نفت را بر عهده گرفت. وضعیت جدی بود. در نقشه نظامی عراق، خوزستان در اولویت بود. اکثر نیروهای دشمن برای تصرف مناطق نفت خیز ایران دندان به هم می سایند. جا نبود. تندروها عازم خوزستان شدند.

جاده خوزستان – مشار

سقوط خرمشهر در 4 آبان 59 وضعیت آبادان را بدتر کرد. هیچ کس دقیقاً نمی دانست مرز بین دشمن و دشمن کجاست. اگرچه برخی مناطق درگیری دائماً دست به دست می‌شدند، اما تندروها در طول 40 روز وزارت وی چندین بار از تأسیسات نفتی جنوب بازدید کردند، اما 30 نوامبر 1980 بود (مهندس یحیوی در خاطرات خود از این تاریخ به عنوان 13 آبان یاد کرده است). . او می خواست به آبادان برگردد و حتی آنهایی که می خواستند بین آبادان و ماهشهر رفت و آمد کنند، نمی دانستند که بسیاری از یگان های دشمن از بهمنشیر عبور کرده و منطقه را آلوده کرده اند.

سربازان عراقی جایگزین ارتش ایران شدند و مردم از هر طرف ناخودآگاه تیرباران شدند. تندگویان و همکارانش در چند کیلومتری پل بهمنشیر دستگیر شدند.

سالگرد جهل

مدت ها پس از دستگیری آقای وزیر، هیچ کس از سرنوشت او خبر نداشت. در سال 1982 در سلولش خودکشی کرد. این برای هر کسی که اسرای ساواک را تجربه کرده بود قابل قبول نبود. در سال 1964 یک بار دیگر یک حرکت دیپلماتیک برای تعیین سرنوشت او انجام شد. این بار تندروها اعلام کردند در صورت ملاقات با او خودکشی خواهند کرد! در سال 1965، نمایندگان صلیب سرخ با خطر خودکشی با این افراط گرا موافقت کردند، اما فقط توانستند به دیوارهای زندانی که وزیر ظاهراً در آن زندانی بود برسند. او اجازه ورود به آنجا را نداشت.

31-37 ساله

از اوت تا سپتامبر، 69 زندانی آزاد شدند، اما هیچ گزارشی از افراط گرایان وجود نداشت. برخی از همکارانش که با او اسیر شده بودند گزارش دادند که آقای مهندس در همان دقایق اول اسارت خود را معرفی کرد تا بعثی ها افراد بی گناه را نکشند، اما این همکاران نیز از این موضوع اطلاعی نداشتند. ماه آینده زندانی آقای وزیر. زمانی که بعثی ها در سال 70 اعلام کردند که تندروها به شهادت رسیده اند، پس از چندین بار عهدشکنی، سرانجام محل دقیق پیکر او را پیدا کردند. در بررسی های انجام شده مشخص شد جسد متعلق به افراد افراطی بوده و در زمان شهادت بین 31 تا 37 سال سن داشته است. او اگر در زمان شهادت 37 سال داشت باید در پایان جنگ به شهادت می رسید اما بعدها به گفته عکاسش (سید بطاط العراقی) یکی از عکاسان مشهور جنگ به نام سعید صادقی به عکس او دست یافت. ، نشان می دهد که وی تا حدود سال 1370 در قید حیات بوده است.

هیچ کس دقیقاً نمی دانست که آقای وزیر چقدر زنده است. جسد او در 29 آذر 91 به دستش رسید. دختر کوچکش که هشت ماه بعد از شهادت بابا به دنیا آمد، آن روز 10 سال و 7 ماه داشت. آقای وزیر 11 سال و 47 روز است که دور بوده است.

انتهای پیام