اگر مردی به زنش تهمت بزنه حکم چیست

نسبت دادن اتهامات ناروا به همسر، به ویژه تهمت های ناموسی، پیامدهای حقوقی و کیفری جدی در نظام قضایی ایران دارد و می تواند مجازاتی از قبیل شلاق، حبس و جزای نقدی برای مرد تهمت زننده در پی داشته باشد. این اقدام علاوه بر تبعات کیفری، می تواند مبنای حقوقی برای زن جهت درخواست طلاق و مطالبه سایر حقوق قانونی وی باشد. در ادامه این مقاله، به بررسی جامع انواع تهمت، مجازات های مرتبط با هر یک، شیوه شکایت و پیگیری قانونی، و همچنین تأثیر این اتهامات بر روابط زناشویی خواهیم پرداخت.

زندگی زناشویی بر پایه اعتماد، احترام متقابل و حفظ آبرو و حیثیت بنا نهاده شده است. هرگونه خدشه به این اصول، به ویژه از طریق نسبت دادن اتهامات بی اساس و تهمت زنی، می تواند آسیب های عمیق و جبران ناپذیری به بنیان خانواده وارد آورد. قوانین جمهوری اسلامی ایران، با در نظر گرفتن اهمیت صیانت از آبروی افراد، به ویژه در بستر خانواده، برای رفتارهایی همچون تهمت زدن مجازات های مشخصی تعیین کرده اند. این نوشتار با هدف روشن سازی ابعاد مختلف این پدیده از منظر حقوقی و کیفری، برای زنانی که مورد تهمت قرار گرفته اند، مردانی که قصد آگاهی از عواقب اعمال خود را دارند و سایر علاقه مندان به حوزه حقوق خانواده، تدوین شده است.

تهمت در نظام حقوقی ایران: تعاریف و تمایزها

درک صحیح از مفهوم حقوقی تهمت و تمایز آن با مفاهیم مشابه مانند افترا و قذف، گام نخست در بررسی پیامدهای قانونی نسبت دادن اعمال ناروا به همسر است. تهمت به معنای نسبت دادن عملی مجرمانه یا ناپسند به دیگری است که در واقعیت توسط آن شخص انجام نشده و نسبت دهنده نیز قادر به اثبات آن نیست. در قوانین ایران، بسته به نوع عمل نسبت داده شده و نحوه بیان آن، این مفهوم می تواند تحت عناوین حقوقی متفاوتی طبقه بندی شود که هر یک مجازات های خاص خود را دارند.

تفاوت افترا، قذف و توهین

برای آنکه بتوان تهمت زدن مرد به همسر را به درستی طبقه بندی و مجازات آن را تعیین کرد، شناخت تفاوت های کلیدی میان افترا، قذف و توهین ضروری است:

* افترا: افترا، همان طور که در ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) به آن اشاره شده است، به معنای نسبت دادن جرمی معین به دیگری است که آن جرم از نوع زنا یا لواط نباشد و نسبت دهنده نیز نتواند صحت آن را ثابت کند. برای مثال، اگر مردی به همسر خود تهمت سرقت، کلاهبرداری، یا برقراری رابطه نامشروع (غیر از زنا) بزند، در صورتی که نتواند ادعای خود را اثبات کند، مرتکب جرم افترا شده است. تهمت رابطه نامشروع به همسر از شایع ترین مصادیق افترا در روابط زناشویی است.
* قذف: قذف یکی از جرایم حدی است که در ماده ۲۴۵ قانون مجازات اسلامی تعریف شده است. این جرم به نسبت دادن صریح زنا یا لواط به دیگری اطلاق می شود. شدت و حساسیت این نوع تهمت به قدری است که قانون گذار برای آن مجازات حدی (مجازاتی که نوع و میزان آن در شرع تعیین شده است) در نظر گرفته است. اگر مردی به طور واضح و صریح به همسرش تهمت زنا یا لواط بزند و نتواند این ادعا را اثبات کند، مرتکب جرم قذف شده است.
* توهین: توهین که در ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) مورد بررسی قرار گرفته است، به معنای به کاربردن الفاظ رکیک یا حرکات موهن و تحقیرآمیز نسبت به دیگری است، بدون آنکه جرم مشخصی به وی نسبت داده شود. توهین با افترا و قذف تفاوت دارد، زیرا در توهین، اتهام ارتکاب جرم خاصی مطرح نمی شود، بلکه صرفاً اهانت و بی احترامی صورت می گیرد. مجازات توهین به همسر توسط مرد نیز طبق قانون تعیین شده است.

قصد و سوءنیت در اثبات تهمت

یکی از مؤلفه های اساسی در تحقق جرایمی مانند افترا و قذف، وجود قصد مجرمانه یا سوءنیت در فرد تهمت زننده است. به این معنا که فرد باید با علم و آگاهی نسبت به عدم صحت ادعای خود و با قصد اضرار به حیثیت طرف مقابل، اقدام به نسبت دادن تهمت کرده باشد. صرف یک سوءظن یا اظهارنظر بدون قصد قبلی برای متهم ساختن، ممکن است همیشه مصداق جرم تهمت نباشد، هرچند که می تواند زمینه ساز بروز مشکلات و کدورت های زناشویی گردد. اثبات قصد و سوءنیت معمولاً از طریق شواهد و قرائن موجود در پرونده و اقرار متهم یا شهادت شهود صورت می پذیرد.

انواع تهمت زدن مرد به همسر و مجازات قانونی هر یک

همان طور که اشاره شد، بسته به ماهیت اتهامی که مرد به همسرش نسبت می دهد، نوع جرم و در نتیجه مجازات آن متفاوت خواهد بود. در ادامه به بررسی دقیق تر هر یک از این انواع و مجازات های قانونی مربوطه می پردازیم.

قذف: شدیدترین نوع تهمت ناموسی

قذف، به دلیل حساسیت و تأثیر عمیقی که بر حیثیت و آبروی فرد و خانواده دارد، از سنگین ترین انواع تهمت محسوب می شود.

* تعریف دقیق: قذف به نسبت دادن صریح زنا یا لواط به فردی اطلاق می شود. در صورتی که مردی به طور واضح و غیرقابل تأویل، همسر خود را متهم به ارتکاب زنا یا لواط کند، مرتکب قذف شده است. این اتهام باید به صورتی باشد که جای هیچ گونه شک و شبهه ای در منظور فرد نباشد.
* شرایط تحقق: برای تحقق قذف، ضروری است که:
1. اتهام، صریح و روشن به زنا یا لواط باشد.
2. مرد نتواند ادعای خود را با ارائه چهار شاهد مرد عادل که وقوع زنا یا لواط را به صورت مستقیم مشاهده کرده اند، اثبات کند. (ماده ۱۷۲ قانون مجازات اسلامی)
3. شاکی (زن) پاکدامن و دارای صلاحیت قذف باشد.
* مجازات: مجازات قذف ۸۰ ضربه شلاق حدی است. این مجازات، غیرقابل تخفیف و تغییر است، مگر در مواردی خاص نظیر توبه قبل از اثبات جرم در دادگاه یا گذشت شاکی.
* نکات مهم:
* قابلیت گذشت شاکی: جرم قذف از جرایم قابل گذشت است. به این معنا که اگر زن (شاکی) از شکایت خود صرف نظر کند یا در هر مرحله ای از دادرسی، رضایت دهد، پیگیری کیفری متوقف خواهد شد.
* نحوه اثبات: اثبات قذف عمدتاً بر عهده شاکی است. در صورت اثبات، مجازات بر مرد اعمال می شود. اگر مرد به فرزند خود بگوید تو فرزند من نیستی و این نفی نسب به معنای تهمت زنا به مادر باشد، نیز قذف مادر او محسوب می شود.

افترا: نسبت دادن سایر جرایم به همسر

افترا، برخلاف قذف، به نسبت دادن جرایمی غیر از زنا و لواط به همسر اشاره دارد. این نوع تهمت نیز در قانون مجازات اسلامی دارای مجازات است.

* تعریف: افترا به معنای نسبت دادن هر جرمی به همسر (یا دیگری) است که از نوع زنا یا لواط نباشد و نسبت دهنده نتواند صحت آن را ثابت کند. مثال هایی از این دست شامل تهمت سرقت، کلاهبرداری، اختلاس، یا برقراری رابطه نامشروع (غیر از زنا مانند بوسیدن، در آغوش گرفتن و…) به همسر است.
* انواع افترا:
* افترا قولی (ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی): این نوع افترا از طریق گفتار، نوشتار، انتشار مطلب در فضای مجازی یا هر وسیله دیگری که جرم به دیگری نسبت داده شود، محقق می گردد.
* مجازات: مجازات افترا قولی شامل حبس تعزیری از یک ماه تا یک سال یا تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیری است. این مجازات ها قابل تخفیف و تبدیل هستند.
* افترا عملی (ماده ۶۹۹ قانون مجازات اسلامی): در این نوع افترا، فرد با انجام عمل فیزیکی، جرم را به دیگری نسبت می دهد. برای مثال، قرار دادن شیء مسروقه یا مواد مخدر در منزل یا وسایل همسر با نیت متهم کردن او به جرم سرقت یا نگهداری مواد مخدر.
* مجازات: مجازات افترا عملی شدیدتر است و شامل حبس از ۶ ماه تا ۳ سال و تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیری می شود.
* شرایط تحقق: در هر دو نوع افترا، شرط اساسی عدم توانایی مرد در اثبات ادعای خود در دادگاه است. اگر مرد بتواند ادعای خود را اثبات کند، جرمی رخ نداده است. جرم افترا نیز از جرایم قابل گذشت است و با رضایت شاکی، تعقیب کیفری متوقف می شود.

توهین: اهانت و فحاشی به همسر

توهین شامل نسبت دادن جرم نیست، بلکه به معنای اهانت و هتک حرمت است.

* تعریف: توهین به معنای به کاربردن الفاظ رکیک، فحاشی، انجام حرکات موهن، یا هر عملی که موجب تحقیر و خوار شمردن همسر شود. در اینجا، برخلاف قذف و افترا، مرد اتهام ارتکاب جرم خاصی را به همسرش نسبت نمی دهد، بلکه صرفاً به او اهانت می کند.
* مجازات: مطابق ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی، مجازات توهین شامل جزای نقدی و تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیری است. این جرم نیز قابل گذشت است.
* تفاوت با قذف و افترا: تمایز اصلی توهین از قذف و افترا در این است که در توهین، عملی مجرمانه به طرف مقابل نسبت داده نمی شود، بلکه صرفاً به شخصیت و حیثیت او تعرض می شود.

در نظام حقوقی ایران، نسبت دادن زنا یا لواط به همسر بدون دلیل کافی، یعنی «قذف»، می تواند به ۸۰ ضربه شلاق حدی منجر شود که از جدی ترین مجازات های کیفری در روابط زناشویی محسوب می گردد.

لعان: مورد خاص برای نفی نسب و اتهام زنا

لعان یک نهاد فقهی و حقوقی است که در شرایط خاصی کاربرد دارد و با قذف متفاوت است.

* تعریف و شرایط: لعان تشریفات ویژه ای است که در فقه و قانون مدنی برای مواردی پیش بینی شده که مرد به همسر خود تهمت زنا می زند یا فرزند متولد شده را از خود نفی می کند، در حالی که شواهد کافی برای اثبات این ادعاها (مثلاً چهار شاهد عادل) وجود ندارد. در این شرایط، زوجین در حضور قاضی و با قسم خوردن به شیوه ای خاص، اتهام و نفی نسب را مطرح یا رد می کنند.
* آثار حقوقی: اصلی ترین آثار لعان شامل جدایی دائمی بین زن و شوهر (حرمت ابدی)، و نفی نسب فرزند از شوهر است. به عبارت دیگر، بعد از اجرای لعان، زن و مرد دیگر هرگز نمی توانند با یکدیگر ازدواج کنند و فرزندی که نسبش نفی شده، از نظر قانونی دیگر فرزند آن مرد محسوب نمی شود.
* تفاوت با قذف: تفاوت اصلی لعان با قذف در این است که قذف جرمی کیفری با مجازات شلاق است که در آن، مرد اتهام زنا را بدون رعایت تشریفات خاص و تنها با گفتار یا نوشتار مطرح می کند. اما لعان، یک فرآیند فقهی-حقوقی است که با تشریفات خاصی در دادگاه انجام می شود و علاوه بر اتهام زنا، می تواند شامل نفی نسب نیز باشد و هدف آن رفع ابهام از نسب یا اتهام زنا در غیاب شهود معتبر است.

نحوه شکایت و پیگیری قانونی تهمت زدن مرد به همسر

زنانی که مورد تهمت همسرشان قرار گرفته اند، حق پیگیری قانونی و احقاق حقوق خود را دارند. این فرآیند مستلزم آگاهی از مراحل و مستندات لازم است که در ادامه به تفصیل تشریح می شود.

جمع آوری مدارک و مستندات

اولین و مهم ترین گام در هر دعوای حقوقی، جمع آوری مستندات و مدارک کافی است. بدون مدارک مستدل، اثبات تهمت در دادگاه بسیار دشوار خواهد بود.

* اهمیت شهادت شهود: شهادت شهود عادل که به طور مستقیم شنونده تهمت بوده اند، از مهم ترین دلایل اثبات جرم است، به ویژه در جرایمی مانند قذف که نصاب مشخصی برای تعداد شهود دارد.
* مدارک الکترونیکی: پیامک ها، ایمیل ها، چت ها در شبکه های اجتماعی، فایل های صوتی ضبط شده (با رعایت قوانین مربوط به محرمانه بودن مکالمات و اخذ مجوزهای لازم) می توانند به عنوان اماره و قرینه در دادگاه مورد استناد قرار گیرند.
* سایر شواهد و امارات: هرگونه مدرک دیگر، مانند نامه ها، دست نوشته ها، یا حتی شهادت سایر افراد مطلع که به طور غیرمستقیم از تهمت اطلاع دارند، می تواند به تقویت پرونده کمک کند.

مراجعه به مراجع قضایی

پس از جمع آوری مدارک، گام بعدی ثبت شکایت رسمی است.

* تنظیم و ثبت شکواییه: شاکی (زن) باید با مراجعه به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، نسبت به تنظیم و ثبت شکواییه اقدام کند. شکواییه باید شامل مشخصات کامل شاکی و متهم، شرح دقیق واقعه تهمت زنی، زمان و مکان وقوع، ذکر ماده قانونی مربوطه (مثلاً ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی برای افترا یا ماده ۲۴۵ برای قذف) و درخواست رسیدگی و اعمال مجازات باشد.
* مدارک لازم: کپی کارت ملی، سند ازدواج، و تمامی مدارک و مستنداتی که در مرحله قبل جمع آآوری شده اند، باید ضمیمه شکواییه شوند.
* نحوه نگارش شکواییه: در نگارش شکواییه، دقت و وضوح در بیان مطالب بسیار مهم است. بهتر است از یک وکیل یا مشاور حقوقی برای تنظیم شکواییه کمک گرفته شود تا از نظر حقوقی کاملاً مستدل و قابل پیگیری باشد.

روند دادرسی کیفری

پس از ثبت شکواییه، پرونده وارد مراحل دادرسی کیفری می شود که شامل تحقیقات مقدماتی و رسیدگی در دادگاه است.

*

تحقیقات مقدماتی در دادسرا

* نقش بازپرس و دادیار: شکواییه به دادسرای عمومی و انقلاب ارجاع داده می شود و تحت نظر یکی از بازپرس ها یا دادیاران قرار می گیرد. وظیفه اصلی دادسرا، کشف جرم، تعقیب متهم، و جمع آوری دلایل است.
* احضار متهم و شاکی: متهم (مرد) و شاکی (زن) برای ارائه توضیحات و دفاع از خود به دادسرا احضار می شوند. در این مرحله، اظهارات شهود نیز اخذ می شود.
* قرارهای تامین: در صورت وجود دلایل کافی مبنی بر وقوع جرم، بازپرس یا دادیار ممکن است یکی از قرارهای تأمین کیفری (مانند قرار التزام به حضور با قول شرف، وثیقه، کفالت) را برای متهم صادر کند تا از فرار متهم جلوگیری و دسترسی به او در مراحل بعدی دادرسی تضمین شود.
* صدور قرار نهایی: پس از تکمیل تحقیقات مقدماتی:
* اگر دلایل کافی برای اثبات جرم وجود نداشته باشد، قرار منع تعقیب صادر می شود. این قرار قابل اعتراض توسط شاکی است.
* اگر وقوع جرم احراز شود و دلایل کافی برای انتساب اتهام به متهم وجود داشته باشد، قرار جلب به دادرسی صادر و سپس کیفرخواست تنظیم می شود. کیفرخواست سندی است که در آن، مشخصات متهم، نوع جرم، دلایل انتساب جرم، و مجازات درخواستی دادسرا ذکر می گردد.
*

رسیدگی در دادگاه کیفری

* ارجاع به دادگاه کیفری: پس از صدور کیفرخواست، پرونده به دادگاه کیفری صالح ارجاع داده می شود. با توجه به میزان مجازات های جرایم افترا، قذف و توهین، رسیدگی به این جرایم معمولاً در صلاحیت دادگاه کیفری ۲ است.
* رای دادگاه بدوی و تجدید نظر: دادگاه کیفری با برگزاری جلسه رسیدگی و استماع دفاعیات طرفین و بررسی مدارک، اقدام به صدور رأی می کند. رأی صادر شده توسط دادگاه بدوی (نخستین) اصولاً قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدید نظر استان است و طرفین می توانند ظرف مهلت مقرر قانونی نسبت به آن اعتراض کنند.

نقش و اهمیت وکیل متخصص در پرونده های تهمت به همسر

حضور یک وکیل متخصص کیفری و خانواده در تمامی مراحل شکایت و دادرسی، از اهمیت بسزایی برخوردار است. وکیل با اشراف کامل به قوانین و رویه های قضایی، می تواند:

* شاکی را در جمع آوری مستندات و تنظیم شکواییه به بهترین شکل یاری دهد.
* در جلسات دادسرا و دادگاه حضور یابد و از حقوق موکل خود دفاع کند.
* به اعتراضات احتمالی به قرارهای دادسرا یا آرای دادگاه پاسخ دهد.
* مسیرهای قانونی برای اثبات تهمت و همچنین اعاده حیثیت را به شاکی نشان دهد.
* در صورت نیاز، هماهنگی های لازم را برای پیگیری همزمان دعاوی کیفری (تهمت) و حقوقی (مانند طلاق) انجام دهد.

پیامدهای تهمت زدن مرد به همسر بر زندگی زناشویی

علاوه بر مجازات های کیفری که برای مرد تهمت زننده در نظر گرفته می شود، این اقدام می تواند پیامدهای حقوقی عمیقی بر روابط زناشویی داشته باشد و حقوقی برای زن ایجاد کند که مهم ترین آنها حق طلاق است.

حق طلاق برای زن (عسر و حرج)

تهمت زدن مرد به همسرش، به ویژه تهمت های ناموسی، می تواند مصداق بارزی از «عسر و حرج» برای زن باشد و حق طلاق را برای او ایجاد کند.

* چگونگی مصداق یافتن عسر و حرج به دلیل تهمت: ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی بیان می دارد که اگر دوام زوجیت موجب عسر و حرج زن باشد، وی می تواند به حاکم شرع رجوع و تقاضای طلاق کند. عسر و حرج به وضعیتی گفته می شود که ادامه زندگی زناشویی برای زن بسیار دشوار و غیرقابل تحمل باشد. تهمت های مکرر و بی اساس، خصوصاً نسبت های ناروای ناموسی، می تواند به شدت آبروی زن را خدشه دار کرده، او را در انزوا قرار داده و از نظر روحی و روانی تحت فشار شدید قرار دهد. این وضعیت به وضوح مصداق عسر و حرج است، زیرا ادامه زندگی با مردی که به او تهمت می زند، برای زن رنج آور و غیرقابل تحمل خواهد بود.
* روند اثبات عسر و حرج در دادگاه خانواده: برای اثبات عسر و حرج، زن باید با ارائه مدارک و شواهد (مانند شهادت شهود، گزارش پزشکی قانونی مبنی بر آسیب های روحی و روانی ناشی از تهمت ها، پیامک ها و مکاتبات حاوی تهمت) به دادگاه خانواده اثبات کند که ادامه زندگی با همسر به دلیل تهمت های او برایش غیرممکن شده است. دادگاه با بررسی این مدارک و انجام تحقیقات لازم، در صورت احراز عسر و حرج، حکم طلاق را صادر خواهد کرد.

مطالبه مهریه، نفقه و سایر حقوق مالی زن

پیگیری کیفری تهمت، مانع از مطالبه حقوق مالی زن نیست. زن می تواند همزمان با شکایت کیفری، نسبت به مطالبه مهریه، نفقه معوقه، اجرت المثل ایام زوجیت، و سایر حقوق مالی خود از طریق دادگاه خانواده اقدام کند. وقوع تهمت و سوءرفتار مرد، نه تنها از حقوق مالی زن نمی کاهد، بلکه ممکن است در برخی موارد، مانند تعیین نفقه ایام عده، دادگاه وضعیت روحی و روانی زن را در نظر بگیرد.

اعاده حیثیت و جبران خسارات معنوی

زنانی که مورد تهمت قرار گرفته اند، علاوه بر پیگیری مجازات کیفری و احتمال طلاق، حق دارند برای «اعاده حیثیت» و جبران خسارات معنوی ناشی از این اتهامات نیز اقدام کنند.

* مفهوم اعاده حیثیت: اعاده حیثیت به معنای بازگرداندن آبرو و اعتبار از دست رفته فردی است که به ناحق متهم شده است. پس از صدور حکم برائت زن از اتهامات ناروای همسرش، یا محکومیت مرد به جرم تهمت، زن می تواند از دادگاه درخواست کند که حکم صادره در رسانه های عمومی یا به شیوه ای که آبروی او اعاده شود، منتشر گردد.
* نحوه مطالبه جبران خسارات معنوی: خسارات معنوی شامل رنج های روحی، آسیب های روانی، از دست دادن اعتبار اجتماعی و دیگر صدمات غیرمادی است. زن می تواند با ارائه دادخواست حقوقی، از دادگاه درخواست جبران این خسارات را از مرد تهمت زننده داشته باشد. دادگاه با بررسی شرایط و میزان آسیب های وارده، مبلغی را به عنوان جبران خسارت معنوی تعیین می کند.

تهمت های ناروا به همسر، علاوه بر مجازات های کیفری، می تواند مستمسکی قانونی برای زن جهت مطالبه حق طلاق از طریق اثبات «عسر و حرج» در دادگاه خانواده باشد.

بررسی موردی: حکم تهمت زدن زن به شوهر

در حالی که تمرکز این مقاله بر تهمت زدن مرد به همسر است، ضروری است اشاره شود که قوانین مربوط به افترا و قذف، عموماً جنبه عمومی دارند و شامل هر دو طرف رابطه زناشویی می شوند. اگر زنی به شوهر خود تهمت زنا یا لواط بزند، در صورت عدم اثبات، مشمول مجازات قذف خواهد شد. همچنین نسبت دادن سایر جرایم به شوهر، اگر از مصادیق افترا باشد، زن نیز مانند مرد، تحت پیگرد قانونی قرار می گیرد. تمایز عمده در مصادیق خاص برخی جرایم (مانند لواط که مختص مردان است) و نحوه اثبات آن هاست. در مجموع، قانون ایران در مورد تهمت زنی، رویکردی نسبتاً برابر بین زن و شوهر دارد و هر دو طرف ملزم به رعایت احترام و حفظ آبروی یکدیگر هستند.

در نظام حقوقی ایران، نسبت دادن زنا یا لواط به همسر بدون دلیل کافی، یعنی «قذف»، می تواند به ۸۰ ضربه شلاق حدی منجر شود که از جدی ترین مجازات های کیفری در روابط زناشویی محسوب می گردد.

تهمت های ناروا به همسر، علاوه بر مجازات های کیفری، می تواند مستمسکی قانونی برای زن جهت مطالبه حق طلاق از طریق اثبات «عسر و حرج» در دادگاه خانواده باشد.

نتیجه گیری

حفظ آبرو و حیثیت افراد، به ویژه در کانون گرم خانواده، از اصول بنیادین اخلاقی و حقوقی در جامعه اسلامی ایران است. تهمت زدن مرد به همسر خود، عملی است که نه تنها بنیان اعتماد و احترام متقابل را در زندگی زناشویی متزلزل می سازد، بلکه در نظام حقوقی ایران پیامدهای کیفری و حقوقی جدی برای تهمت زننده در پی دارد. این مقاله به تفصیل نشان داد که انواع تهمت، اعم از قذف (نسبت دادن زنا یا لواط)، افترا (نسبت دادن سایر جرایم مانند تهمت رابطه نامشروع) و توهین (اهانت و فحاشی)، هر یک مجازات های مشخصی از قبیل شلاق، حبس و جزای نقدی دارند.

فرآیند شکایت و پیگیری قانونی این جرایم، از جمع آوری دقیق مدارک و مستندات تا ثبت شکواییه در دفاتر خدمات الکترونیک قضایی و طی مراحل دادرسی در دادسرا و دادگاه کیفری، مستلزم آگاهی و دقت فراوان است. علاوه بر مجازات های کیفری، تهمت های ناروا می تواند حق طلاق را به دلیل عسر و حرج برای زن فراهم آورد و همچنین زن را قادر به مطالبه کامل حقوق مالی خود نظیر مهریه و نفقه و اعاده حیثیت و جبران خسارات معنوی نماید.

در نهایت، تأکید بر این نکته ضروری است که هیچ یک از طرفین رابطه زناشویی مجاز به نسبت دادن اتهامات بی پایه و اساس به یکدیگر نیستند و قانون در این زمینه حمایت های لازم را ارائه می کند. در صورت مواجهه با چنین شرایطی، توصیه اکید می شود که افراد با مراجعه به وکلای متخصص و کسب مشاوره حقوقی تخصصی، مسیر صحیح و قانونی را برای احقاق حقوق خود در پیش گیرند.