اسراییل و اشتباه تاکتیکی – شبکه

این روزنامه قدیمی ترین روزنامه اسرائیلی است و به گفته دایره المعارف .dia Britannica، معتبرترین روزنامه است و اکثر خوانندگانش تحصیل کرده است. این سرمقاله از چند جهت حائز اهمیت است.

درست یک روز قبل از انتشار مقاله در روزنامه هاآرتص، 4300 پمپ بنزین در ایران به طور همزمان تعطیل شدند و پمپ بنزین ها عرضه سوخت را متوقف کردند. علت این حادثه که دردسرهای زیادی را برای مردم ایران به همراه داشت، مدتی در هاله ای از ابهام قرار گرفت تا اینکه فارس نیوز که قبل از هرکسی آن را می دانست، از احتمال حمله سایبری صحبت کرد. در نهایت دبیر شورای عالی فضای مجازی ایران در پایان به تلویزیون گفت که حمله سایبری به پمپ بنزین ها ممکن است توسط یک کشور خارجی انجام شده باشد، اما هنوز برای اعلام جزئیات زود است. خبرگزاری آنلاین شبکه اولین خبرگزاریی بود که اخیرا مطلبی را در روزنامه هاآرتص منتشر کرد.

تاریخچه حملات سایبری اسرائیل به ایران

اسرائیل قبلاً در چندین حمله سایبری علیه ایران دست داشته است.

نیروگاه اتمی بوشهر: اولین نمونه از حملات سایبری اسرائیل به ایران، مسائل استاکس نت و نیروگاه اتمی بوشهر است. Stuxent بدافزاری است که در سال 2010 توسط دولت‌های آمریکا و اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران به‌ویژه نیروگاه بوشهر ایجاد شد. یاهو نیوز بعداً استدلال کرد که هدف از به اصطلاح “المپیک” نابود کردن برنامه هسته ای ایران نیست، بلکه حمله به آن برای خرید زمان و به ثمر رساندن تلاش های دیپلماتیک بود. ادوارد اسنودن، کارمند سابق سیا که اسناد متعدد مربوط به فعالیت‌های اطلاعاتی ایالات متحده را فاش کرد، به اشپیگل گفت که این بدافزار با همکاری آژانس امنیت ملی ایالات متحده و اسرائیل ایجاد شده است.

– زیرساخت های مخابراتی: در سال 1397 حمید فتاحی، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت در توئیتی مبنی بر «حمله های پراکنده» به برخی زیرساخت های مخابراتی مدعی شد که این حملات از سوی اسرائیل صورت گرفته است. به گفته غلامرضا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور، این حمله سایبری در «چندبخشی» با استفاده از نسل بعدی ویروس استاکسونت انجام شده است.

– تأسیسات نظامی پارچین: در 4 مرداد 1378 انفجاری در تأسیسات نظامی پارچین رخ داد. روز بعد، جو یازکلی، تحلیلگر سیاسی کانال 13 تلویزیون اسرائیل، گفت که انفجار شب گذشته در پارچین تهران به نظر “نتیجه یک حمله سایبری” بوده است.

– تاسیسات هسته ای نطنز: 21 فروردین ماه امسال حادثه ای در تاسیسات هسته ای نطنز رخ داد. کانال دولتی خان اسرائیل روز یکشنبه (12 آوریل) گزارش داد که “حادثه” تاسیسات هسته ای نطنز کار اسرائیل و نتیجه “حمله سایبری جدید به ایران” بوده است.

– تاسیسات بندر شهید رجایی: در 20 اردیبهشت ماه سال جاری حمله قبلی به تاسیسات دریایی و جاده ای بندر شهید رجایی انجام شد. واشنگتن پست روز دوشنبه 29 اردیبهشت به نقل از یک مقام دولت آمریکا که نامش فاش نشده و یک مقام “دولت خارجی” که نامش فاش نشده است، حمله سایبری اخیر به تاسیسات آبی و جاده های بندر شهید رجایی در استان هرمزگان احتمالا به شرح زیر انجام شده است: گفت. اسرائیل شد.

البته حملات قبلی اسرائیل به کشورمان به این موارد محدود نمی شد.

شباهت ها و عجایب این دو رویداد

در 18 ژوئیه سال جاری، هرج و مرج جهانی در سیستم‌های رایانه‌ای شرکت راه‌آهن باعث شد صدها قطار با تأخیر یا حتی لغو حرکت کنند و حتی در ورودی‌ها، مراکز خرید بلیط، خدمات حمل و نقل الکترونیکی و مسافری و وب‌سایت شرکت‌های راه‌آهن مشکل ایجاد کند. خبرگزاری آنلاین شبکه در همان روز تصاویری از تابلوهایی را منتشر کرد که از حرکت قطارهای راه آهن ایران خبر می‌داد و از اختلال جهانی در سیستم ریلی شرکت ریلی و ایجاد اختلالات بی‌سابقه در ایستگاه‌های قطار در سراسر کشور خبر می‌داد. در تابلوی اعلانات قطار، پیام “قطار به دلیل حمله سایبری” ظاهر شد. این پیام شامل یک شماره تلفن نیز بود.

با این حال، نکته عجیب در مورد حمله سایبری هفته گذشته این است که در حمله سایبری اخیر به پمپ بنزین، همان عدد روی پیام صفحه نمایش داده شد.

این شباهت نکات ظریفی داشت. یک شرکت امنیت سایبری آمریکایی و اسرائیلی چک پوینت چهار ماه پیش این حمله را بررسی کرد و متوجه شد که علت اختلال گسترده در سیستم کامپیوتری یک شرکت راه آهن ایران، حمله سایبری توسط یک گروه هکری به نام ایندیرا بوده است. حمله اسرائیل کار یک گروه هکری مشکوک نیست.

پس با اندکی توجه به این شباهت، نکته مهم روشن می شود. : در حالی که اسرائیل ادعا می کند که حمله اخیر متعلق به خودش است، پیام حمله اخیر به طور غیرقابل انکاری مشابه حمله قبلی است و اسرائیل که منطقاً مورد دوم را ادعا می کند، نمی تواند. شما این شباهت را با ادعای تصادفی بودن آن توجیه می کنید. این نشان می دهد که یا این دو حمله تقصیر اسرائیل بوده است و در مورد قبلی به اشتباه اسرائیل مسئولیت آن را بر عهده گرفته است و یا هر دوی این حملات متعلق به اسرائیل نبوده و این بار اسرائیل به اشتباه مسئولیت را بر عهده گرفته است. به طور خاص، هر دو حمله رویکردهایی هستند که پلتفرم های خدمات عمومی را به خطر می اندازند و به اهداف نظامی نمی پردازند، موضوعی که هاآرتص اخیراً به آن اذعان کرده است.

دشمنی دولت اسرائیل با مردم ایران؟

جامعه شناسان می گویند که ممکن است افکار عمومی در یک موقعیت معین از رویارویی با دشمن راضی باشد، انتقام از یک مشکل غیر نظامی یا توجیه دشمن با انتقام ممکن است برای مردم عادی و زندگی روزمره رضایت بخش باشد. باورش سخت است. بزرگان به یاد دارند که وقتی دولت حزب بعث عراق کورکورانه موشک‌های اسکاد بی را با کمک قدرت‌های بزرگ در یک رویارویی ناامیدانه هدف قرار داد، برخی به تدریج شعار «اقدامات متقابل موشکی» سر دادند. ممکن است انتظار تلافی وجود داشته باشد. اما شکی نیست که ملتی که در صدمه زدن به مردم متخاصم خود پیش قدم شود، بیش از هر زمان دیگری منفور خواهد شد.

تا آنجا که ما می دانیم، زیرساخت های خدمات عمومی که مستقیماً با ایمنی و آرامش همه مردم مرتبط است، هرگز هدف حملات سایبری ایران در اسرائیل یا ایالات متحده قرار نگرفته است. البته ایران در مورد حملات سایبری در مقیاس جهانی حرف های زیادی برای گفتن دارد و دو سال پیش وزارت امنیت داخلی آمریکا بیانیه ای صادر کرد و در مورد حملات سایبری ایران هشدار داد: تهدیدات برای ایالات متحده در این بیانیه آمده است: «ایران می‌تواند برخی از زیرساخت‌های حیاتی آمریکا را حداقل برای مدت محدودی مختل کند». بنابراین اقدامات اسرائیل نه پیشگیرانه و نه تلافی جویانه است و نوعی ابتکار عمل است که امنیت و آرامش مردم ایران را خدشه دار می کند.

مشکل نفوذ به زیرساخت‌های عمومی را نمی‌توان همانند مشکل تحریم‌های همجنس‌گرایان دانست و در هر دو مورد، نارضایتی عمومی را می‌توان ابزاری به همان اندازه تأثیرگذار در اعمال فشار دانست. به سیستم. عده ای تحریم ها و مسائل را به قضاوت سیاسی می سپارند و می توانند خود انتخاب کنند یا به دست سیاستمداران بسپارند، اما چه کسی می تواند در تلافی ادعای دشمنی با مردم و ضد مردمی کند؟

مردم ایران پیش از این نشان داده اند که در جنگ هشت ساله در برابر تهاجم به سرزمین مادری خود ایستادگی کرده و آنها را بیشتر متحد می کنند. بنابراین انتظار این که اگر امنیت عمومی هدف دشمن قرار گیرد، مردم به دلیل نارضایتی از نظام حرکتی این کار را انجام دهند، اشتباه تاکتیکی عجیبی است. این ادعا در تضاد کامل با پیام دوستانه ای است که دولت اسرائیل گاهی سعی می کند برای مردم ایران ارسال کند.

اینترنت گل آلود و سراسری!

من همیشه به جای نام مستعار شبکه ملی اینترنت (قطع اینترنت جهانی مردم) در شبکه ملی اطلاعات (اصطلاحی که یک شبکه مستقل راه اندازی می کند که در آن اطلاعات ارگان ها و سازمان ها و خدمات دولتی مستقل باقی می ماند) تاکید کرده ام. اینترنت) وزیر سابق اطلاعات و ارتباطات نیز همین طبقه بندی را تایید کرد و اساساً دومی را فریب داد. با این حال، زمان حمله سایبری اخیر و زمان بندی مشکل اینترنت در کره نیز از نکات مهم است. اخیراً لایحه حمایت از حقوق کاربران فضای مجازی به مجلس شورای ملی ارائه شده و برای تصمیم گیری نهایی در حال بررسی است. افکار عمومی نسبت به این طرح حساس است و اگر عمداً دسترسی مردم به اینترنت در برابر وعده های مسئولان تضعیف یا محدود شود، مخالفان متعددی از جمله نماینده مردم تهران آقای آقاترانی وجود دارد. مجلس شورای اسلامی و یکی از موافقان طرح نیز به تنوع آنها پی بردند.

تقارن زمانی این حمله سایبری و شرایطی که ممکن است برخی افراد در سایه ابتکارات شبکه ملی اطلاعات به دنبال شبکه‌های اینترنتی ملی باشند، احتمال استفاده از این سایبری‌ها توسط کسانی را که از جمله احتمالات دیگر، با محدودیت‌ها موافق هستند، تقویت می‌کند. جدای از حمله مستقیم به امنیت و آرامش مردم، در تضعیف مخالفت ها با محدودیت ها بی تاثیر نیست.

1717